Vijf jaar zat ik op de Willem de Kooning Academie om docent te worden in de beeldende vakken. Hoewel de reden dat ik er een jaar langer over deed helaas geen luiheid was, vond ik het niet erg om nog een extra jaar naar Rotterdam te reizen. Vanuit Roosendaal is er een snelle treinverbinding en halverwege mijn academietijd kwam zelfs te sneltrein langs Rotterdam Blaak dus hoefde ik niet eens meer over te stappen. It was all good. Een van mijn favoriete momenten was het oversteken bij het stoplicht op Blaak. Mensen hadden haast, waren vastberaden en hadden een duidelijke bestemming voor ogen. Ze staken over. Ze leefden, woonden en werkten daar. Rotterdam voelt voor mij nooit als een toeristische stad, hoewel het er prachtig is.
Nu ben ik al ruim tien jaar geleden afgestudeerd en sinds mijn liefste vriendin er niet meer woont, kom ik er eigenlijk te weinig. In mijn Rotterdam. Een paar dagen geleden opende in Katwijk aan Zee een nieuwe galerie, waar kunstcollega Richard Kloostra de eigenaar is. Samen met hem en twee anderen vullen wij de galerie met ons werk en komen er elke dag steeds meer mensen kijken. Het krijgt naam. En dat in zo’n korte tijd. Welsly van Lijstenmakerij Pergamon was bij de opening. Hij was erg enthousiast over de collectie en niet op de laatste plaats over mijn werk dat daar aan de industriële bakstenen muur was bevestigd. Hij zei dat mijn werk goed zou verkopen bij hem in de winkel en na wat sterke koffie en groene fernandez was het beklonken. Mijn werkt hangt nu ook in zijn vitrine. In Rotterdam. Man, dat voelt als thuiskomen.
ElineMoos 